روز بيست و ششم
۷۸۶
وقتي تصميمي ميگيري ترس اولين حادثه اي هست كه تو را از ادامه و انتهاي راه باز ميدارد چرا كه تو هميشه از انتها و نتيجه كارها در دل هراس داري و اين باعث آن ميشود كه هر از چند گاهي از راهي كه ميروي باز مانده و به قولي بترسي از آنچه قرار بود بشود و شايد شده و نه نميدانم! با تكيه بر قدرتي كه يك دوست داشتن ساده داده و ايمان به نيروئي بالاتر از نيروي من قدرتي كه همه چيز را در يد اللهی دارد حتي حياط و ممات اما او به واسطه لطفهايش به من و انسانها همواره در حال بخشيدن من است حتي به واسطه زدن تلنگري حتي با حرفي كلمه اي و جمله اي از زبان ديگران تا يادم نرود در اين راه چرا قدم گذاشته ام و چگونه دارم به انتها نزديك ميشوم باشد كه از فراموشي اين دشمن از ميان برنده عهد و پيمان رها باشيم و همواره در حال توكل و داشتن رابطه اي آگاهانه با هاتف كه اين روزها در زندگي ما ديده ميشود.
پ.ن:
احساس خوبی است رضایت...
سادگی بزرگترین اشتباه آدمی است....
تا نشکنی آباد نمیشوی!!
........................................
دوستت دارد
دوستت ندارد